Mercy Ships : vierde bezoek aan Togo

Voor de vierde maal stuurt Mercy Ships het hospitaalschip naar de havenstad Lomé in Togo.

De eerste missie vond plaats in 1990. Vijf jaar later kwam Mercy Ships opnieuw naar Lomé om de allerarmsten hoop en genezing te geven. En nog eens in 2003. Telkens werden duizende kinderen en volwassenen geopereerd, genezen van cataract, hazelip, goedaardige tumoren, klompvoetjes, vesico-vaginale fistels, ontstoken tanden, ...

En in 2010 kwam Mercy Ships voor de vierde maal. Het hospitaalschip de Africa Mercy heeft 450 vrijwilligers aan boord, aangevuld met nog eens 200 Togolezen, de zogenaamde "dayworkers" die ook vrijwillig hun landgenoten maandenlang willen helpen. Zij keren elke dag terug naar huis. De Africa Mercy blijft in de haven liggen van februari tot en met augustus 2010.

Na een onderhoudsbeurt in de scheepswerven in Zuid Afrika, vertrekt de Africa Mercy voor een volgende missie naar Sierra Leone.

Op de foto een affiche die in Lomé en omstreken verspreid wordt om de vergeten allerarmste zieken te informeren en uit te nodigen voor een gratis onderzoek en verzorging of operatie.

Training in biologische landbouwtechnieken

Mercy Ships is vooral gekend door de medische interventies op het hospitaalschip de Africa Mercy. De meer dan 450 Mercy Ships vrijwilligers op het schip en de honderden lokale vrijwilligers uit Benin werkten in 2009 10 maanden lang vanuit het hospitaalschip dat in de haven van Cotonou lag, en veranderden ingrijpend of redden het leven van meer dan 67.000 patiënten. Ik was in 2010 op het hospitaalschip de Africa Mercy in Lomé in Togo en bezocht van daaruit ook de projecten die Mercy Ships vorig jaar in Benin had uit de grond gestampt.

Als het schip vele maanden in de havenstad van een land opereert, wil Mercy Ships ook een blijvende impact achterlaten, bijvoorbeeld door training, en niet alleen medische training van inlands personeel. Vele ziekten die op het schip worden behandeld vinden immers hun oorsprong in de armoede. Die cirkel van de armoede helpt Mercy Ships te doorbreken. Training is één middel om dit doel te bereiken.

Eén van de acties van Mercy Ships bestaat uit de training in organische landbouwtechnieken.

Zo trad Mercy Ships in 2009 in partnerschap met de locale ngo Bethesda in Benin. Bethesda werd gesticht in 1990 en werkt binnen en met de gemeenschap aan microfinanciering, aan het verbeteren van de gezondheid, aan het ontwikkelen van inkomengenererende activiteiten door landbouw en veeteelt, aan het verbeteren van het milieu (bv door betere afvalverwerking waardoor ziekten worden vermeden), aan vorming in voeding, in basisgezondheid, in hygiëne en zorg voor het mileu. Bethesda verwijst in het Hebreeuws naar het badwater bij de schapenpoort in Jeruzalem. De ngo heeft haar zetel in de hoofdstad Cotonou. Meer info kan je vinden op http://www.bethesdabenin.org/

De oogsten van de landbouwers waren in de regio onvoldoende bij gebrek aan toepassen van de juiste landbouwtechnieken. Er werd daarom besloten door Mercy Ships en Bethesda een trainingcentrum te bouwen en een training op te starten in het dorp Hévié, op 35 kilometer van de haven van Cotonou waar het schip de Africa Mercy in 2009 opereerde.

De training duurt 4 maanden telkens voor maximum 30 leerlingen en is gratis. Jonge en oudere mannen en vrouwen die aan de training deelnemen overnachten in het centrum. Mercy Ships financierde het project en de Mercy Ships vrijwilligers superviseerden de bouw door de lokale bevolking, ontwikkelden de programma's, en instrueerden de staff van het agropastoraal vormingscentrum in training en evaluatie van de leerlingen. De training kreeg de mooie naam "Pain pour la vie", brood voor het leven.
Nadien nam de staff de training zelf over van Mercy Ships. Ook het verder beheer van het centrum is de verantwoordelijkheid van de lokale ngo Bethesda.

Zeer gemotiveerd volgen de voor de opleiding geselecteerde leerlingen de theoretische en practische lessen en leren de grondbeginselen van organische land- en tuinbouw en veeteelt, en hoe ze hun boerderij moeten runnen en hun productie vermarkten. De bedoeling is dat na de training toe te passen bij hen thuis. De leerlingen eten tijdens hun verblijf in het centrum "Pain pour la vie" hun eigen productie. Deze overtreft echter hun eigen behoeften. De mensen uit het dorp komen zelf naar het centrum om de verse groenten en fruit en de gekweekte dieren zoals kippen te kopen, wat extra inkomsten bezorgt aan het centrum zodat het zelfbedruipend kan zijn.

De leerlingen kweken oa maïs, bonen, aardnoten, aubergines, tomaten, ananas, mangos, papayas, tangerines wat een variante is van de madarijn appelsien, enz ... Ze leren welke plant in de buurt van welke plant of fruitboom goed zal aarden, ze leren composteren, zelf natuurlijke insectenverdelgende middelen maken, en zoveel meer. Eenmaal hun getuigschrift behaald en thuis, zijn de leerlingen zeer tevreden over de resultaten. De oogsten zijn beter, het kweken van de dieren lukt beter dan voorheen, er is voldoende eten voor het ganse gezin, en er is nog overschot om op de markt te verkopen. Dit laat toe de kinderen naar school te sturen. De technieken die aangeleerd werden in het centrum worden ook doorgegeven aan de buren en de volgende generatie.

Dit was de basisbedoeling van Mercy Ships en Bethesda: via training in biologische landbouw- en veeteelttechnieken, de productie verbeteren, de cirkel van de armoede doorbreken waardoor ook de gezondheidstoestand van de ganse familie verbetert. Vele ziekten zijn immers te wijten aan ondervoeding of te eenzijdige voeding.

De verbeterde oogst bij de leerlingen thuis dient nu niet meer alleen voor eigen verbruik, maar kan ook op de markt verkocht worden.

Het project "Pain pour la vie" dat Mercy Ships bouwde en opstartte in partnerschap met de lokale ngo Bethesda ligt in een ruraal gebied in het dorp Hiévé.

De leerlingen staan ook zelf in voor het onderhoud van het gebouw: leslokaal en slaapzalen. Cafip op hun short staat voor Centre Agro-pastoral de Formation et d'Insertion Professionnelle, de volledige naam van het trainingscentrum "Pain pour la vie".

De lessen zijn theoretisch en practisch. Wat in het leslokaal wordt aangeleerd oa met schemas (zie fotos onderaan) wordt dag in dag uit in de teelt van klein vee en op het land toegepast, de hele cyclus door van zaaien tot oogsten van graangewassen, groenten en fruit.

Meer info en fotos op :

http://www.mercyships.org/blog/entry/the-food-for-life-graduation-day

Opgetekend door luc dekesel

Zien met het hart

We bezoeken vandaag de blindenschool Centre Polyvalent Saint Augustin in een buitenwijk van Lomé in Togo.

Het centrum staat onder de leiding van de blinde directeur Germain Ayassou.

Het centrum wordt gesteund door de Italiaanse ngo La Luce Venga de Vicenza.

Speciaal voor ons zingen de kinderen prachtige liederen onder begeleiding van enkele blinde muzikanten.

Recent onomkeerbaar blind geworden in 2008 toen hij 18 jaar was, moet Adjuda die nu 20 is, opnieuw leren lezen en schrijven op basis van het Brailleschrift. Blinden schrijven van rechts naar links. Zij prikken (zoals op de foto hierboven) uithollingen in het Braillepapier. Als zij het blad omdraaien kunnen zij de reliëfpuntjes lezen van links naar rechts. Adjuda werd in het centrum opgenomen op 28 september 2009. In het schooljaar 2010-2011 zal hij zijn laatste jaar middelbaar volgen dat hij in het eerste trimester had moeten onderbreken omdat hij minder en minder zag en uiteindelijk blind werd. De oorzaak kent men niet. Als hij lukt in zijn laatste jaar wil hij naar de universiteit. "Allons de l'avant, continuons".

Oudere blinden leren op een weefgetouw een beroep aan. Sommige jongens leren bv voor schrijnwerker in de werkplaats in het centrum.

Het centrum beschikt over een Brailleprinter. Een ziende typt op de computer de nodige leerboeken over in Brailleschrift en dit wordt met deze Brailleprinter omgezet in bladen waarop de Brailletekens in reliëf verschijnen zodat de blinde met zijn vingers over de tekst kan glijden en de tekst decoderen.
Zo'n printer kost een 4.800 €, een zware maar noodzakelijke investering voor een blindenschool.

Ik heb als vrijwillig bestuurder van Mercy Ships voor soeur Marcelle-Pascaline Dimake, directrice van het Institut des Aveugles te Togoville waar we gisteren op bezoek waren en voor Germain Ayassou, directeur van dit Centre Polyvalent Saint Augustin een Perkins Brailler als geschenk meegebracht. Met dit toestel kunnen de blinde kinderen hun teksten typen in Braillesschrift. Een Perkins Brailler kost zo'n 666 €, een grote som voor een blinde.

Het is middag. De blinde kinderen die hier op pensionaat zijn, krijgen een lekker middagmaal. Iedereen eet waar hij het liefst zit of staat. Dit meisje is haar slippertjes kwijt en tast met haar hand tot ze die terug gevonden heeft.

De blinde kinderen staan ook in voor het onderhoud van het centrum, zoals hier de vaat na het middagmaal. Alles gebeurt uiteraard op de tast. En de kommen blinken als nieuw!

Lekker genieten van haar middagmaal al wandelend in de tuin van het centrum.

Blinde jongens en een blind meisje oefenen in het musiceren.

Dit blinde meisje luistert aandachtig in de klas. Vele leraren zijn zelf blind.

Blinde kinderen leren allen het Brailleschrift schrijven en lezen. De vingers decoderen de letters van het alfabet. Voor men dit kan is er veel oefening aan vooraf gegaan.

We hebben een lang gesprek met de blinde directeur Germain Ayassou. We hebben op ons initiatief ook een afspraak met een vertegenwoordiger van het instituut voor microfinanciering Wages uit Lomé en onderzoeken mogelijke samenwerking tussen beide partijen. Ikzelf steun verschillende projecten van Wages via renteloze leningen, waardoor meestal Togolese vrouwen hun kleine handel waarmee zij het ganse gezin onderhouden kunnen opstarten of ontwikkelen.

Germain Ayassou vertelt ons dat hij heel gelukkig is met de komst van het hospitaalschip de Africa Mercy. Mercy Ships heeft de blinde leerlingen van het centrum gescreend. Gelukkig werd bij enkelen cataract waargenomen. De kinderen werden op het schip geopereerd. De troebele lens werd verwijderd, er werden kunstlenzen in het oog ingeplant en zodra het verband werd verwijderd konden de kinderen terug zien.

Germain zal zoals zovele blinden nooit kunnen terug zien. "Wij zien met het hart", zegt hij.

Ook ik heb mijn hart verloren bij de kinderen van deze blindenschool.

Opgetekend door Luc Dekesel.

Ik heb de kinderen in de klas gevraagd een lied te zingen. U kan er hieronder naar luisteren.

Mercy Ships : hoop en genezing brengen

Deze jongen woont in Benin dichtbij de grens met Niger. Hij leed aan een zeer ernstige tumor die zijn volledige gezicht misvormde en zelfs over het rechteroog gegroeid was waardoor hij met dat oog niet meer kon zien.

Zijn ouders waren ten einde raad en hadden alle hoop op genezing verloren. Tot een kennis hen vertelde dat in de havenstad Lomé een hospitaalschip de Africa Mercy was aangekomen. Volgens hem konden ze op het schip de kleine Hamadou redden.

Een grote broer reisde met de kleine Hamadou naar Lomé in Togo, een tocht van bij de 900 kilometer. De reis kostte 30.000 CFA, wat neerkomt op een 50 €.

Hamadou spreekt enkel de lokale taal. Zijn broer spreekt Frans. Om met de chirurg en de vrijwillige verpleegkundigen te kunnen praten worden zij geholpen door de Togolees Tchaa. Hij is 26 jaar, afgestudeerd op de universiteit, maar vond geen werk. Toen Mercy Ships toekwam zochten zij vrijwillige vertalers die bereid waren pro deo 6 maand voor Mercy Ships te werken. Tchaa meent dat God hem tot nu toe heeft beschermd en heeft als dank onmiddellijk ja gezegd, ook, omdat hij zijn zusters en broers in nood wil helpen met de talenten die hij gekregen heeft.

Toen ik voor de eerste keer de kleine Hamadou zag was ik verschrikt door dit enorm vervormde aangezicht, zegt Tchaa. Hamadou werd op 28 mei opgenomen in het hospitaal op het schip en op 31 mei succesvol geopereerd. Vandaag 9 juni worden de hechtingen weggenomen.

Binnenkort mag de kleine moedige Hamadou terug naar huis bij zijn ouders. Na de lange tocht met de bus zal het thuis feest zijn. Waar geen hoop meer was, is genezing gekomen. Dankzij de vrijwillge inzet van de Mercy Ships chirurg en alle medewerkers op het hospitaalschip.

Drie meisjes op het schip

Drie meisjes op het hospitaalschip: Viviane, Ruth en Ayoko.

Het is 9 uur 's morgens, ik kom drie vrolijke meisjes tegen op de kade waar het hospitaalschip Africa Mercy ligt.

Zij logeren in het hospitality center van Mercy Ships hier een beetje verder. Ze komen naar het schip voor nazorg: controle en kinesitherapie.

Viviane (links op de foto) wordt dit jaar veertien. Vier jaar geleden is zij gevallen op haar rechterarm met een breuk tot gevolg. Omdat de breuk niet goed werd verzorgd en behandeld hield zij er een ernstige misvorming aan over waarmede zij reeds vier jaar door het leven gaat. Haar hand stond vier jaar in een totaal verkeerde positie. Op 12 mei werd zij op het hospitaalschip gratis geopereerd door een Mercy Ships chirurg. Alles komt goed. Zij studeert en wil secretaresse worden.

Ayoko rechts op de foto is bijna vijftien jaar. Dertien jaar geleden viel ook zij met een ernstige breuk tot gevolg. Deze breuk werd niet goed behandeld, waardoor haar linkerarm in een verkeerde positie misgroeid was. Op 12 mei werd ook zij geopereerd door een vrijwillige Mercy Ships chirurg. Gaba is dolgelukkig en lacht de hele tijd. Zij wil later advokate worden.

Ruth werd op 11 mei geopereerd op het hospitaalschip.

Drie gelukkige meisjes op het schip. Ayoko formuleert het spontaan zo: "je suis très, très, très contente".

Opgetekend door Luc Dekesel.

Het Africa Mercy hospitaalschip : hoop en genezing brengen

Ik ben Luc Dekesel. Mercy Ships vroeg mij in september 2009 of ik hen wou helpen. Ik heb onmiddellijk ja gezegd en ben nu actief als vrijwillig bestuurder. Daarvoor was ik negen jaar directeur van de Christelijke BlindenMissie.

In juni 2010 heb ik het schip de Africa Mercy bezocht in de havenstad Lomé in Togo. Van daaruit ook nog in Benin projecten bezocht die Mercy Ships daar heeft gefinancierd. Ik ben gelukkig deel te mogen uitmaken van het grote Mercy Ships avontuur. De kleine Ousmane op de foto hierboven werd verlost van een enorme goedaardige tumor op zijn voorhoofd. Hij loopt de ganse dag blij rond in het hospitality center van Mercy Ships waar patiënten verblijven tijdens de nazorg. Ik heb in België Goedele Liekens, VN ambassadrice, uitgenodigd om een reportage te maken over het hospitaalschip. En zo gebeurde, ik mocht haar journalist en fotografe rondleiden op het schip. Ik ben er zeker van dat het een mooie reportage wordt.

De kleine Edoh is nog geen twee maanden oud. Ze werd geboren met een hazelip en misvormingen aan haar vingertjes. Intussen ontwikkelde zij een waterhoofd. Hydrocephalie (‘water in de hersenen') is een zeer ernstige en levensbedreigende aandoening die ontstaat doordat het vocht dat onze hersenen constant aanmaakt onvoldoende wordt afgevoerd. De Mercy Ships chirurg heeft de kleine Edoh geopereerd en een shunt geplaatst zodat het vocht kan afgevoerd worden. Zodra het hoofdje gestabiliseerd is, zal ook haar hazelipje gecorrigeerd worden. Intussen blijft de kleine Edoh de hele tijd met haar moeder in het Mercy Ships hospitality center waar zij de nodige zorgen krijgt. Kindjes met een hazelip geboren kunnen moeilijk borstvoeding krijgen wat nochtans belangrijk is voor hun groei. Edoh heeft daarom moeten leren drinken uit een plastic bekertje. Hazelip komt in West Africa meer voor dan bij ons.

De kleine Emmanuel is 15 maanden geleden blind geboren. Hij woont in Ivoorkust. Hun pastor Didier die van oorsprong Togolees is kon Christine, de grootmoeder van Emmanuel overtuigen de lange reis te ondernemen naar het hospitaalschip de Africa Mercy dat in Lomé in Togo zieken hoop en genezing brengt. Pastor en grootmoeder ondernemen de lange tocht van Ivoorkust naar Togo met de kleine blinde Emmanuel. Aangezien Emmanuel lijdt aan congenitale cataract zal hij morgen door de Mercy Ships oogchirurg op het schip geopereerd worden onder algemene verdoving. Wat een vreugde zal het zijn voor hem en zijn ouders als hij hen voor de eerste keer zal zien na de lange terugreis.

De kleine Ousmane had een uitpuilende goedaardige tumor op zijn voorhoofd, waardoor zelfs zijn rechteroog verborgen was. Dit tot groot verdriet van zijn moeder. Gelukkig werd door een Mercy Ships chirurg de tumor met succes verwijderd in één van de operatiezalen op het ship de Africa Mercy. Hoop en genezing brengen in Togo. Moeder en kind worden na controle met een jeep van Mercy Ships naar het hospitalty center van Mercy Ships gevoerd. Daar verblijven de patiënten tijdens hun revalidatie. Van daaruit komen ze op geregelde tijdstippen naar het hospitaalschip op controle.

Anade was bijna blind. Overdag zag zij niets meer. Als de zon was ondergegaan kon zij een beetje licht van donker onderscheiden. Anade is 76 jaar en heeft 7 kinderen, waarvan er nog 5 in leven zijn. Zij is naar het hospitaalschip van Mercy Ships gekomen met haar dochter Solange. De oogarts stelde cataract als diagnose en opereerde vandaag Anade. Morgen mag het verband eraf en zal Anade opnieuw zien.

Abla is net geopereerd van cataract. Zij is dolgelukkig dat de oogoperatie geslaagd is.

Blinden die net geopereerd zijn van cataract op de Africa Mercy verlaten onder begeleiding het schip. Morgen mag het oogverband eraf. De patiënten worden verder gevolgd voor controle en nazorg.

Een patiënte wordt op de rug gedragen door een Togolese verpleger. Beneden links wachten patiënten onder een tentzeil op hun beurt.

Dag in dag uit brengen de vrijwillige chirurgen en verplegers van Mercy Ships hoop en genezing aan de allerarmsten uit Togo. Met dit verhaal wou ik u hierover enkele sterke indrukken geven.

Het is reeds de vierde keer dat ons hospitaalschip in Togo aanmeert, in 2010 van februari tot en met augustus. Daarvoor was het schip aanwezig in Togo in 1990, in 1995 en in 2003. Geen wonder dat in 2010 200 Togolezen als vrijwilliger werken op het schip, naast de 450 "expatriates" dwz vrijwilligers van over heel de wereld, bereid om de allerarmste kinderen en volwassenen uit Togo kosteloos te genezen.

Opgetekend door Luc Dekesel.

Blinde kinderen in Togoville

Institut des aveugles de Togoville - "Kekeli Neva"

We bezoeken vandaag de blindenschool in Togoville. We moeten met een prauw ik schat minstens 30 minuten varen op het meer om er te geraken. Eenmaal in de prauw begint een stortregen. Ik heb geen paraplu, heb net een jutezak kunnen vragen aan een togolees vlak voor mijn vertrek, vooral om mijn fototoestel te beschermen.



Op het meer ben ik echt niet gerust. De regen maakt mijn kleren doornat. Ik ben ongerust dat mijn geheugenkaartjes en mijn fototoestel onherroepelijk zullen beschadigd zijn door de gietende regen. Ik denk aan Haïtianen die stierven tijdens de aardbeving: veel erger dan een kapot fototoesel denk ik. Een togolees in de prauw schept voortdurend water uit de prauw. Eenmaal aangekomen in Togoville moeten we met onze sandalen in het meer uit de prauw stappen. Een togolees biedt mij een paraplu aan en leidt mij naar de kerk om te schuilen. Daar is een kerkdienst aan de gang. Met doornatte kleren ga ik op een bank zitten. Na de kerkdienst staan om beurten vrouwen recht en vertellen in hun lokale taal (ewe) luidop en in detail hun ervaringen tijdens de mis. Een vrouw vertelt dat zij God vroeg om haar te verlossen van hevige hoofdpijn en zo gebeurde. Een andere vrouw vroeg God verlost te worden van een ander probleem en vertelde aan de priester dat na de mis het probleem er nog steeds was. De priester antwoordt dat geduld moet beoefend worden.

In de mis bemerk ik een togolese zuster in het wit gekleed. Ik ga naast haar zitten en spreek haar aan. Blijkt dat zij de directrice is van de blindenschool van Togoville, soeur Marcelle-Pascaline Dimake. Ik belde haar deze morgen vanop het hospitaalschip Africa Mercy, echter zonder resultaat omdat de telefonische verbinding niet werkte. Zij brengt ons met haar minibusje naar de school waar de blinde kinderen ons verwelkomen op prachtig gezang.

We zijn hier oa met Mercy Ships schenkers uit Nederland. Zuster Marcelle-Pascaline vraagt ons het gastenboek te tekenen met zo mogelijk een kleine gift. Samen schenken we 450 $. De school wordt gesteund door SHC (Sensorial Handicap Cooperation) in België en door de Italiaanse ngo La Luce Venga de Vicenza. Dit volstaat echter niet om de kosten te dekken. Mercy Ships screent de blinde kinderen. Dankzij deze screening worden sommige kinderen gedetecteerd die in feite blind zijn door cataract.

De vrijwillige oogchirurgen van Mercy Ships opereren de kinderen met congenitale cataract op het hospitaalschip Africa Mercy dat in de havenstad Lomé ligt. Voor andere kinderen is de blindheid helaas onomkeerbaar. Kinderen die blind waren door ongedetecteerde cataract worden echter uit hun blindheid verlost. Zij hebben meerdere jaren (onnodig) doorgebracht in een blindenschool en kunnen nu zien.

Dit zijn de "kleine" mirakels die op het hospitaalschip "Africa Mercy" van Mercy Ship worden verwezenlijkt dankzij de inzet van vrijwillige oogchirurgen en de steun van vele schenkers wereldwijd. Zeg maar gerust "grote mirakels".

Dit doet mij denken aan de blinde Bartimëus die tot Jesus riep: "Jesus, zoon van David, heb medelijden met mij". En Jesus laat Bartimëus weer zien.

Als verlengstuk van Jesus komen oogarsten vrijwillig werken op de Africa Mercy om blinden te opereren en hen het zicht terug te geven. Allen doen dat pro deo, gewoon uit liefde voor hun medemens.

De blindenschool in Togoville draagt de naam "Kekeli neva", dit betekent "kom tot het licht". De school werd in 1984 gesticht door de italiaanse pater missionaris Fabio Gilli (geboren in 1935), zelf blind geworden. Voor de 25ste verjaardag van het instituut was padre Fabio Gilli op bezoek in Togoville. Enkele gedachten uit zijn toespraak:

"il y a plus de joie en donnant qu'en recevant"

"nous sommes pauvres, nous sommes non voyant, mais à notre coté il y a toujours quelqu'un qui a besoin de nous"

"nous devons croire aux étoiles, même dans les nuits les plus profondes"

U kan zijn toespraak beluisteren op: http://www.youtube.com/watch?v=lNrlKLa3l6E

Een filmpje over de school is te zien op:

http://www.youtube.com/watch#!v=Ux3LATqKWwg&feature=related

Ik heb ter plaatse zelf een fimpje gemaakt terwijl de kinderen zingen. U kan het hieronder te bekijken.